Constraint (Kısıtlayıcılar),NOT NULL,UNIQUE,PRIMARY KEY,FOREIGN KEY,CHECK, DEFAULT

Constraint (Kısıtlayıcı)

Veri üzerindeki mantıksal sınırlamalara kısıtlayıcı adı verilir.

Kısıtlayıcıların genel olması tercih edilen bir durumdur. Kısıtlayıcılar, veri modellerinde bütünlük sağlamak için kullanılır. Kısıtlayıcıların, tabloların tanımlanmasıyla beraber oluşan öğelerdir. Kısıtlayıcılar ile Rule (kural) ve Default’ların (varsayılan) yapabileceği işler yapılabilir. Constraintler tablo oluştururken yani CREATE TABLE komutuyla tanımlanabilir.

Tablo oluşturulmuşsa ALTER TABLE komutuyla bu işlem gerçekleşir. ALTER TABLE komutuyla kullanıldığında sütunlara girilen bilgilerin dikkate alınması gerekir

NOT NULL – Alana boş değer girilemeyeceğini belirtir

● UNIQUE – Tekil alan kısıtlayıcı anlamındadır. Birincil anahtar olan ve tablodaki diğer alanlar içinde aynı içeriğe sahip verilerin olmaması için Unique Constraint tanımlanır. T.C.Kimlik Nu. primary key ve Okul Nu. Unique şeklinde bir tanımlama Unique Constraint’e bir örnektir.

● PRIMARY KEY - Birincil anahtar kısıtlayıcı anlamındadır. Aynı olmayan değerler girilmesini sağlar. Bu da her kaydın farklı olması demektir. Her tablonun en fazla 1 adet Primary Key Constraint’i olabilir.

● FOREIGN KEY - Yabancıl anahtar kısıtlayıcı anlamındadır. Bir tablodaki bir sütuna ait verilerin başka bir tablonun belirli bir sütunundan gelmesini denetler.

● CHECK - Kontrol kısıtlayıcı anlamındadır. Belirtilen formata göre verilerin girilmesini sağlar.

Örneğin, T.C.Kimlik Nu. alanına 11 karakterin girilmesi Check Constraint ile sağlanabilir.

● DEFAULT - Varsayılan kısıtlayıcı anlamındadır. Tablodaki herhangi bir alan için girilmesi gereken bir değerin atanmasıdır. INSERT komutu için geçerlidir. Örneğin, kişi bilgilerinin alındığı bir

tabloda kişinin uyruğunun girilmesi işleminde varsayılan değer olarak “T.C.” atanabilir.